自有文字以來,著書(shu)(shu)(shu)不(bu)(bu)(bu)(bu)一。四書(shu)(shu)(shu)五(wu)經,文之(zhi)正絡也(ye)。稗(bai)(bai)官野(ye)史,文之(zhi)支流也(ye)。四書(shu)(shu)(shu)五(wu)經,如人間家常(chang)茶(cha)飯,可(ke)(ke)用,不(bu)(bu)(bu)(bu)可(ke)(ke)缺;稗(bai)(bai)官野(ye)史,如世(shi)上(shang)山(shan)海珍羞,爽(shuang)口,亦不(bu)(bu)(bu)(bu)可(ke)(ke)少。如必謂四書(shu)(shu)(shu)五(wu)經方可(ke)(ke)讀,而(er)稗(bai)(bai)官野(ye)史不(bu)(bu)(bu)(bu)足(zu)閱,是優(you)可(ke)(ke)用家常(chang)茶(cha)飯,而(er)爽(shuang)口無珍羞矣。不(bu)(bu)(bu)(bu)知(zhi)四書(shu)(shu)(shu)五(wu)經不(bu)(bu)(bu)(bu)外飲食男女(nv)之(zhi)事(shi),而(er)稗(bai)(bai)官野(ye)史不(bu)(bu)(bu)(bu)無忠孝(xiao)節義之(zhi)談。
能通乎此(ci),則拈花(hua)(hua)可以(yi)生[冰(bing)]之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)清、雪(xue)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)潔、柳之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)秀、雅(ya)蓮之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)馨香,可謂無花(hua)(hua)不(bu)(bu)飛(fei)(fei)矣。湖上之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)逢,舟中之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)句,嘯雪(xue)亭尋梅問柳,探花(hua)(hua)郎跨鳳乘龍,可謂無想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)不(bu)(bu)艷(yan)矣。以(yi)至(zhi)梅、雪(xue)二(er)(er)公忠(zhong)勤(qin)王事,竹、楊(yang)二(er)(er)子(zi)慷慨多情,張(zhang)、劉二(er)(er)生之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)詭計陰謀,春花(hua)(hua)、朝(chao)霞二(er)(er)女(nv)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)慧心俠骨,則嘆(tan)(tan)不(bu)(bu)必(bi)(bi)謂四書五(wu)經(jing)方可讀(du)也(ye)。發想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)可以(yi)見奇,不(bu)(bu)必(bi)(bi)謂稗官(guan)(guan)野(ye)史(shi)不(bu)(bu)足(zu)閱(yue)(yue)(yue)也(ye)。但華(hua)必(bi)(bi)欲飛(fei)(fei),不(bu)(bu)飛(fei)(fei)不(bu)(bu)足(zu)奪(duo)目;想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)必(bi)(bi)欲艷(yan),不(bu)(bu)艷(yan)不(bu)(bu)足(zu)嫌情,必(bi)(bi)也(ye)。無花(hua)(hua)不(bu)(bu)飛(fei)(fei),無想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)不(bu)(bu)艷(yan),亦無花(hua)(hua)不(bu)(bu)艷(yan),無想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)不(bu)(bu)飛(fei)(fei),方足(zu)以(yi)開(kai)人心花(hua)(hua),益(yi)人心想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang),以(yi)為文(wen)士案(an)頭(tou)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)一助。 今傳(chuan)中所載為梅,何花(hua)(hua)不(bu)(bu)艷(yan),何想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)不(bu)(bu)飛(fei)(fei)?或(huo)閱(yue)(yue)(yue)蓀傳(chuan)者(zhe),如(ru)(ru)逮(dai)名花(hua)(hua),同列艷(yan)媚,雖桃秾李白(bai),而(er)清香勝之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)。為生奇想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang),天際飛(fei)(fei)來,雖水窮(qiong)山盡,而(er)幻景(jing)出之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi),如(ru)(ru)逢才子(zi)佳人,嘆(tan)(tan)有相對。雖才為司馬,慧似文(wen)君(jun),而(er)風流喜雅(ya)卻(que)又過之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)。此(ci)《飛(fei)(fei)花(hua)(hua)艷(yan)想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)》之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)所由作也(ye)。雖然花(hua)(hua)飛(fei)(fei)矣,想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)艷(yan)矣,亦花(hua)(hua)艷(yan)矣,想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)飛(fei)(fei)矣,偏于忠(zhong)孝節義之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)淡,而(er)心及飲(yin)食男女(nv)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)事,是(shi)何愛拾(shi)日用山海珍(zhen)羞,而(er)廢家常茶飯也(ye),是(shi)何愛拾(shi)只(zhi)閱(yue)(yue)(yue)稗官(guan)(guan)野(ye)史(shi),而(er)廢四書五(wu)經(jing)也(ye)。其可乎!若蓀傳(chuan)者(zhe),權必(bi)(bi)胸經(jing),邪必(bi)(bi)悔(hui)正(zheng)。華(hua)飛(fei)(fei)而(er)氣自存,想(xiang)(xiang)(xiang)(xiang)艷(yan)而(er)文(wen)自正(zheng)。令人讀(du)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)猶見河洲(zhou)窈(yao)窕之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)遺風。則是(shi)書一出,謂之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)閱(yue)(yue)(yue)稗官(guan)(guan)野(ye)史(shi)也(ye)可,即謂之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)讀(du)四書五(wu)經(jing)也(ye)亦可。歲在己酉菊月未望(wang),樵云山人書于芍藥溪。
點評
自序
第(di)一(yi)回 眾(zhong)英才花(hua)下談心
第二回 柳秀士舟中題句
第三回 兩閨秀(xiu)湖上遇(yu)才郎
第四回(hui) 梅兵憲難途托嬌女
第(di)五(wu)回 棲云庵步月訪佳(jia)人(ren)
第(di)六回 合歡亭(ting)入(ru)夢逢巫女
第七回 假張良暗計圖連理(li)
第(di)八回 慧(hui)文君識眼辨真對
第(di)九回 重結(jie)鴛鴦雙得意
第十回 拆(chai)開梅雪(xue)兩(liang)分離
第十(shi)一回 古(gu)寺還金逢(feng)妙麗
第十(shi)二回 西湖玩月續春游(you)
第十三回(hui) 連及第馳(chi)名翰院
第十四回 為(wei)辭(ci)婚鐘禍邊庭
第十五(wu)回 擲金錢喜卜歸期(qi)
第(di)十(shi)六回(hui) 點宮秀暗添(tian)離恨(hen)
第十七(qi)回 雪(xue)蓮馨辭(ci)朝省母
第十八回(hui) 柳友梅衣錦還鄉(xiang)
作者:劉璋,山西太(tai)原人,字于堂,號介符,別號煙霞散人、樵(qiao)云山人,約生于清康熙六(liu)年(nian)(1667),康熙三(san)十五年(nian)(1696)舉(ju)人,雍(yong)正(zheng)元年(nian)(1723)任深澤(ze)縣(xian)(xian)令,在任四(si)年(nian),后被解職(zhi)。同治《深澤(ze)縣(xian)(xian)志·名宦傳》有傳。所著小說,最(zui)早行世(shi)的是(shi)《斬鬼傳》,另尚有《鳳凰池》、《巧(qiao)聯珠》等。
原(yuan)因:“女偷男(nan)”的(de)新香艷情(qing)節
本書(shu)所(suo)寫風(feng)情(qing),多涉淫蕩(dang),屬才(cai)子佳人小說(shuo)的“旁流”典(dian)型(xing)。除艷談性(xing)經驗及性(xing)感受外(wai),還(huan)嘉偷窺他人性(xing)愛場景。與一般才(cai)子佳人小說(shuo)“男(nan)偷女(nv)”定式不同(tong),此書(shu)多寫“姐偷郎”的社會新風(feng),其他有關“采戰(zhan)之法”,江南(nan)選秀女(nv)造成民間男(nan)女(nv)亂配,甚至亂倫的情(qing)節,皆觸朝廷忌諱,屢(lv)屢(lv)遭查(cha)禁。