寺廟簡介
豐縣(xian)永寧寺(si)起自東漢(han)(han)(han),興于皇家(jia),為民間(jian)寺(si)院之(zhi)始(shi)也。漢(han)(han)(han)明帝永平(ping)初(chu)年,西竺佛(fo)教(jiao)傳入中土(tu)之(zhi)后(hou),最初(chu)只在(zai)京都及(ji)諸王(wang)(wang)府地設寺(si)禮祀,為皇家(jia)所獨享,民間(jian)禁止傳播佛(fo)教(jiao)。豐縣(xian)乃漢(han)(han)(han)室祖(zu)居,為皇室祖(zu)脈(mo)之(zhi)地,倍受兩漢(han)(han)(han)帝王(wang)(wang)之(zhi)眷(juan)顧,因此得(de)以建寺(si)。劉邦(bang)登基稱帝后(hou),將(jiang)豐縣(xian)故里神社(she)賜名(ming)為“永寧神社(she)”。至(zhi)東漢(han)(han)(han)時,漢(han)(han)(han)明帝感(gan)夢遣使求法,并興建白馬寺(si),后(hou)又派使臣(chen)來漢(han)(han)(han)皇劉邦(bang)故里豐縣(xian),將(jiang)佛(fo)像安放(fang)在(zai)永寧神社(she),并下(xia)旨(zhi)將(jiang)永寧神社(she)更(geng)名(ming)為“永寧寺(si)”,流傳至(zhi)今。
歷史沿革
佛(fo)興之(zhi)初,漢明帝在為自己祈佛(fo)保(bao)佑的同時,也沒有忘記祈求祖(zu)(zu)(zu)上平(ping)安。于是便敕資(zi)在祖(zu)(zu)(zu)居(ju)豐城(cheng)中陽里建“永寧寺”,以期佛(fo)祖(zu)(zu)(zu)保(bao)佑家鄉“平(ping)安無事,永寧萬年”。
永(yong)寧寺(si)(si)起(qi)初選址(zhi)(zhi)于縣(xian)治(zhi)東北(bei)二百五十(shi)(shi)步(bu),為漢高祖(zu)故居遺址(zhi)(zhi)。寺(si)(si)院整齊壯觀,肅(su)穆莊嚴,仿宮(gong)殿建(jian)式,殿堂(tang)廊廡互(hu)為照應,間(jian)次形成“七堂(tang)伽藍”,為方圓(yuan)百里之名(ming)寺(si)(si)。北(bei)齊天(tian)保二年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并更(geng)名(ming)為白塔寺(si)(si)。北(bei)周(zhou)天(tian)和六(liu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)571年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))被毀(hui),至(zhi)隋開皇元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)581年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)立;開皇十(shi)(shi)三年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)593年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))更(geng)名(ming)為道(dao)成寺(si)(si);大(da)業元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)605年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) 又廢;唐貞觀初年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian),唐王(wang)派尉遲(chi)敬(jing)德(de)親自監(jian)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于縣(xian)西北(bei)隅(yu)(yu)三合里;唐上元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)二年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)675年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),更(geng)名(ming)重(zhong)光寺(si)(si);宋(song)大(da)中祥符四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1011年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,復名(ming)永(yong)寧寺(si)(si);建(jian)炎年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian) (南宋(song)高宗趙構的(de)(de)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)號,公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1127--11 30年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于城(cheng)東北(bei)隅(yu)(yu)盧綰(wan)故宅,即相(xiang)鄰于漢永(yong)寧寺(si)(si)原址(zhi)(zhi);金大(da)定十(shi)(shi)九年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1l 79年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,僧(seng)人(ren)普爭重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)至(zhi)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)十(shi)(shi)四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1277年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧(seng)人(ren)文秀重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)大(da)德(de)七年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 303年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧(seng)人(ren)法澍屢加修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)葺;明洪(hong)武年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian) (公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1368──1 398),僧(seng)人(ren)仲通重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并更(geng)名(ming)為興(xing)教(jiao)(jiao)寺(si)(si);明嘉(jia)靖(jing)五年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1526年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))六(liu)月,黃(huang)河(he)決(jue)于山(shan)東,豐縣(xian)全境被淹,縣(xian)城(cheng)夷為平地,寺(si)(si)院亦遭水劫;縣(xian)治(zhi)遷(qian)(qian)舊(jiu)城(cheng)東南三十(shi)(shi)里的(de)(de)華山(shan)之陽;明嘉(jia)靖(jing)三十(shi)(shi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))縣(xian)治(zhi)復遷(qian)(qian)舊(jiu)址(zhi)(zhi);明嘉(jia)靖(jing)四十(shi)(shi)五年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1566年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),始由縣(xian)令任惟賢(xian)(湖北(bei)黃(huang)陂舉(ju)人(ren))招募財(cai)力重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)寺(si)(si)院,仍(reng)名(ming)興(xing)教(jiao)(jiao)寺(si)(si),遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于治(zhi)所(suo)西北(bei)隅(yu)(yu);至(zhi)清順治(zhi)十(shi)(shi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 653年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),縣(xian)民渠(qu)景撤舊(jiu)殿重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),仍(reng)選址(zhi)(zhi)于縣(xian)城(cheng)西北(bei)隅(yu)(yu),維(wei)持(chi)至(zhi)清末,其(qi)后無興(xing)替(ti)之記(ji)錄。
民國建元(yuan)之后(hou),時局不(bu)穩,兵燹水患頻(pin)繁,寺(si)院再無較大修葺,香火漸次衰弱;中華人(ren)民共(gong)和國建立后(hou),寺(si)內(nei)原有(you)僧尼逐漸還(huan)俗(su)或(huo)遷往外地,廟宇(yu)逐年塌毀(hui),至“文(wen)化大革命”時期,又遭受“破四舊”危害,佛事活動不(bu)復存在,古老的永(yong)寧寺(si)只留下部分遺(yi)跡。
改革開放(fang)以(yi)(yi)來,隨著民族宗教(jiao)政策不斷深化落(luo)實,佛(fo)教(jiao)活(huo)動日趨(qu)廣泛和(he)自由,佛(fo)教(jiao)信(xin)眾漸次增(zeng)多,重修(xiu)(xiu)永(yong)(yong)寧寺的(de)呼聲日益增(zeng)高,2004年經政府批準重新修(xiu)(xiu)復(fu)。修(xiu)(xiu)復(fu)的(de)永(yong)(yong)寧寺位于豐縣護城河西北隅,占地面積約(yue)75畝,其(qi)中放(fang)生湖約(yue)30畝,現(xian)任主持為河南(nan)嵩山(shan)少林寺第34代弟子(zi)釋延(yan)武法(fa)師(shi),常住僧人(ren)約(yue)7人(ren),寮房約(yue)50間。永(yong)(yong)寧寺大(da)(da)山(shan)門長約(yue)60米,正(zheng)門鎏金“永(yong)(yong)寧寺”大(da)(da)字牌匾為釋永(yong)(yong)信(xin)法(fa)師(shi)書寫,小山(shan)門內塑四大(da)(da)天王和(he)阿彌陀佛(fo)法(fa)像(xiang)。全寺擁有大(da)(da)雄寶(bao)殿、接引殿、藏經閣、觀音亭、七寶(bao)塔等基礎(chu)設施,以(yi)(yi)及萬佛(fo)圣城、柳毅(yi)將軍(jun)廟等風景(jing)區。