寺廟簡介
豐縣永(yong)寧寺起自東漢(han),興于皇(huang)家,為民間寺院之(zhi)始(shi)也。漢(han)明帝永(yong)平(ping)初(chu)年(nian),西竺(zhu)佛教傳(chuan)入中土之(zhi)后(hou),最初(chu)只在(zai)京都及諸王(wang)府地設寺禮祀,為皇(huang)家所獨享,民間禁止傳(chuan)播佛教。豐縣乃(nai)漢(han)室祖居,為皇(huang)室祖脈之(zhi)地,倍受(shou)兩漢(han)帝王(wang)之(zhi)眷顧(gu),因此(ci)得以建寺。劉邦(bang)登(deng)基稱帝后(hou),將(jiang)豐縣故里(li)神(shen)社(she)賜(si)名為“永(yong)寧神(shen)社(she)”。至東漢(han)時,漢(han)明帝感夢遣使(shi)(shi)求法(fa),并興建白馬(ma)寺,后(hou)又派使(shi)(shi)臣來漢(han)皇(huang)劉邦(bang)故里(li)豐縣,將(jiang)佛像安放(fang)在(zai)永(yong)寧神(shen)社(she),并下旨將(jiang)永(yong)寧神(shen)社(she)更(geng)名為“永(yong)寧寺”,流傳(chuan)至今。
歷史沿革
佛興之(zhi)初(chu),漢明帝在(zai)為(wei)自(zi)己祈佛保(bao)佑的同時,也(ye)沒有忘(wang)記祈求(qiu)祖(zu)(zu)上(shang)平(ping)安。于是便敕(chi)資在(zai)祖(zu)(zu)居(ju)豐城(cheng)中陽里建“永寧(ning)寺”,以(yi)期佛祖(zu)(zu)保(bao)佑家(jia)鄉“平(ping)安無事(shi),永寧(ning)萬年”。
永寧(ning)寺(si)(si)起初選址(zhi)于(yu)縣(xian)治東北(bei)(bei)(bei)二(er)百五十步,為(wei)漢(han)高祖故居遺址(zhi)。寺(si)(si)院(yuan)整齊壯(zhuang)觀,肅(su)穆莊嚴,仿宮殿建式,殿堂廊廡互為(wei)照應(ying),間(jian)次形(xing)成(cheng)“七堂伽(jia)藍(lan)”,為(wei)方(fang)圓百里之名寺(si)(si)。北(bei)(bei)(bei)齊天保二(er)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并更(geng)名為(wei)白塔寺(si)(si)。北(bei)(bei)(bei)周(zhou)天和(he)六年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)571年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))被毀,至(zhi)隋開皇元(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)581年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)(zhong)立;開皇十三(san)(san)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)593年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))更(geng)名為(wei)道成(cheng)寺(si)(si);大(da)(da)業元(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)605年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) 又(you)廢;唐(tang)(tang)貞觀初年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian),唐(tang)(tang)王派尉遲敬德(de)親自監(jian)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并遷(qian)(qian)址(zhi)于(yu)縣(xian)西北(bei)(bei)(bei)隅三(san)(san)合里;唐(tang)(tang)上元(yuan)(yuan)(yuan)二(er)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)675年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),更(geng)名重(zhong)(zhong)光寺(si)(si);宋(song)大(da)(da)中祥符四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1011年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,復名永寧(ning)寺(si)(si);建炎年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian) (南宋(song)高宗趙(zhao)構(gou)的(de)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)號,公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1127--11 30年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian))重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),遷(qian)(qian)址(zhi)于(yu)城(cheng)東北(bei)(bei)(bei)隅盧(lu)綰故宅,即(ji)相鄰于(yu)漢(han)永寧(ning)寺(si)(si)原址(zhi);金大(da)(da)定十九(jiu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1l 79年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,僧人普爭(zheng)重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)至(zhi)元(yuan)(yuan)(yuan)十四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1277年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧人文秀重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)大(da)(da)德(de)七年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1 303年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧人法澍屢加(jia)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)葺;明(ming)(ming)洪武年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian) (公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1368──1 398),僧人仲通(tong)重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),并更(geng)名為(wei)興教寺(si)(si);明(ming)(ming)嘉靖(jing)五年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1526年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))六月,黃河決于(yu)山(shan)東,豐(feng)縣(xian)全境(jing)被淹(yan),縣(xian)城(cheng)夷為(wei)平地(di),寺(si)(si)院(yuan)亦遭水劫;縣(xian)治遷(qian)(qian)舊城(cheng)東南三(san)(san)十里的(de)華山(shan)之陽;明(ming)(ming)嘉靖(jing)三(san)(san)十年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1 551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))縣(xian)治復遷(qian)(qian)舊址(zhi);明(ming)(ming)嘉靖(jing)四十五年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1566年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),始由縣(xian)令(ling)任惟賢(湖(hu)北(bei)(bei)(bei)黃陂舉人)招(zhao)募財(cai)力(li)重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu)寺(si)(si)院(yuan),仍(reng)名興教寺(si)(si),遷(qian)(qian)址(zhi)于(yu)治所西北(bei)(bei)(bei)隅;至(zhi)清順治十年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)1 653年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),縣(xian)民渠(qu)景撤舊殿重(zhong)(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)(xiu),仍(reng)選址(zhi)于(yu)縣(xian)城(cheng)西北(bei)(bei)(bei)隅,維(wei)持至(zhi)清末,其后無興替之記錄。
民國建(jian)元(yuan)之后(hou),時局不穩,兵燹水患頻繁,寺(si)院再無較(jiao)大修葺(qi),香火漸(jian)次(ci)衰弱;中華(hua)人民共和國建(jian)立后(hou),寺(si)內原有僧尼逐(zhu)漸(jian)還俗(su)或遷往(wang)外地,廟宇逐(zhu)年塌(ta)毀,至“文(wen)化大革命”時期(qi),又遭受“破(po)四舊”危害,佛事活(huo)動不復存在,古老(lao)的(de)永寧寺(si)只留下(xia)部分遺跡。
改革開(kai)放以(yi)來(lai),隨著民族(zu)宗教(jiao)政策不斷(duan)深化落(luo)實,佛教(jiao)活動日(ri)趨廣(guang)泛(fan)和(he)自由,佛教(jiao)信眾漸次(ci)增(zeng)多,重修永(yong)寧(ning)寺的呼聲日(ri)益增(zeng)高,2004年經(jing)政府批準(zhun)重新(xin)修復。修復的永(yong)寧(ning)寺位于豐(feng)縣(xian)護城河(he)西北隅,占地面積(ji)約(yue)75畝(mu),其中放生(sheng)湖約(yue)30畝(mu),現任主(zhu)持為河(he)南嵩山(shan)少林寺第34代弟子釋延武法師,常(chang)住僧人約(yue)7人,寮房(fang)約(yue)50間(jian)。永(yong)寧(ning)寺大(da)山(shan)門長約(yue)60米,正門鎏金“永(yong)寧(ning)寺”大(da)字牌匾為釋永(yong)信法師書寫,小山(shan)門內(nei)塑四大(da)天(tian)王和(he)阿彌(mi)陀佛法像。全寺擁(yong)有大(da)雄寶殿、接引殿、藏經(jing)閣、觀音(yin)亭、七寶塔等基礎設(she)施,以(yi)及(ji)萬佛圣城、柳毅將軍廟(miao)等風景區。