寺廟簡介
豐(feng)縣永(yong)(yong)寧(ning)寺(si)(si)起自東漢(han),興(xing)于皇(huang)家(jia),為民間寺(si)(si)院之始(shi)也(ye)。漢(han)明帝(di)永(yong)(yong)平初年,西竺佛教傳入中土之后,最初只在(zai)京(jing)都及諸王(wang)府地設(she)寺(si)(si)禮祀,為皇(huang)家(jia)所獨享,民間禁止傳播(bo)佛教。豐(feng)縣乃漢(han)室祖居(ju),為皇(huang)室祖脈之地,倍受兩漢(han)帝(di)王(wang)之眷(juan)顧,因(yin)此得以(yi)建寺(si)(si)。劉邦登基稱帝(di)后,將(jiang)豐(feng)縣故里神(shen)社賜名為“永(yong)(yong)寧(ning)神(shen)社”。至(zhi)(zhi)東漢(han)時,漢(han)明帝(di)感(gan)夢遣使求法,并興(xing)建白馬寺(si)(si),后又派使臣來漢(han)皇(huang)劉邦故里豐(feng)縣,將(jiang)佛像安放在(zai)永(yong)(yong)寧(ning)神(shen)社,并下旨將(jiang)永(yong)(yong)寧(ning)神(shen)社更(geng)名為“永(yong)(yong)寧(ning)寺(si)(si)”,流傳至(zhi)(zhi)今(jin)。
歷史沿革
佛興之初(chu),漢(han)明帝在為自(zi)己祈(qi)佛保佑的(de)同(tong)時,也(ye)沒有忘記祈(qi)求祖上(shang)平安。于是便敕資在祖居豐城中陽里(li)建(jian)“永(yong)寧寺”,以期佛祖保佑家鄉“平安無(wu)事,永(yong)寧萬年”。
永(yong)寧寺(si)(si)(si)起初(chu)選址(zhi)(zhi)于(yu)縣(xian)治(zhi)東北(bei)(bei)二百(bai)五(wu)十(shi)步,為(wei)漢(han)高祖故居遺(yi)址(zhi)(zhi)。寺(si)(si)(si)院(yuan)整齊壯觀,肅穆莊(zhuang)嚴,仿宮殿(dian)建(jian)式,殿(dian)堂(tang)廊廡互為(wei)照(zhao)應(ying),間(jian)(jian)次形成“七堂(tang)伽藍”,為(wei)方(fang)圓百(bai)里(li)之名寺(si)(si)(si)。北(bei)(bei)齊天保二年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu),并(bing)更名為(wei)白塔(ta)寺(si)(si)(si)。北(bei)(bei)周天和六年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)571年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))被毀,至(zhi)隋(sui)開皇元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)581年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)立;開皇十(shi)三年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)593年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))更名為(wei)道成寺(si)(si)(si);大(da)業元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)605年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) 又廢;唐(tang)貞觀初(chu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian),唐(tang)王派尉遲(chi)敬(jing)德(de)親自監修(xiu)(xiu)(xiu),并(bing)遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于(yu)縣(xian)西(xi)北(bei)(bei)隅(yu)(yu)三合里(li);唐(tang)上元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)二年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)675年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu),更名重(zhong)光寺(si)(si)(si);宋大(da)中祥符四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1011年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,復名永(yong)寧寺(si)(si)(si);建(jian)炎年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian)(jian) (南宋高宗趙(zhao)構的(de)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)號,公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1127--11 30年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian)(jian))重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu),遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于(yu)城東北(bei)(bei)隅(yu)(yu)盧綰故宅,即相鄰于(yu)漢(han)永(yong)寧寺(si)(si)(si)原址(zhi)(zhi);金(jin)大(da)定十(shi)九年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1l 79年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)) ,僧(seng)人普爭(zheng)重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)至(zhi)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)十(shi)四年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1277年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧(seng)人文秀重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu);元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)大(da)德(de)七年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 303年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),僧(seng)人法澍(shu)屢加修(xiu)(xiu)(xiu)葺;明洪武(wu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)間(jian)(jian) (公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1368──1 398),僧(seng)人仲通重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu),并(bing)更名為(wei)興教寺(si)(si)(si);明嘉(jia)(jia)靖(jing)五(wu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1526年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))六月,黃(huang)河(he)決于(yu)山(shan)東,豐縣(xian)全境被淹,縣(xian)城夷為(wei)平地,寺(si)(si)(si)院(yuan)亦遭(zao)水劫;縣(xian)治(zhi)遷(qian)(qian)舊(jiu)(jiu)城東南三十(shi)里(li)的(de)華(hua)山(shan)之陽;明嘉(jia)(jia)靖(jing)三十(shi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 551年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian))縣(xian)治(zhi)復遷(qian)(qian)舊(jiu)(jiu)址(zhi)(zhi);明嘉(jia)(jia)靖(jing)四十(shi)五(wu)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1566年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),始(shi)由縣(xian)令任惟賢(湖北(bei)(bei)黃(huang)陂(po)舉人)招募財(cai)力重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu)寺(si)(si)(si)院(yuan),仍(reng)名興教寺(si)(si)(si),遷(qian)(qian)址(zhi)(zhi)于(yu)治(zhi)所西(xi)北(bei)(bei)隅(yu)(yu);至(zhi)清順治(zhi)十(shi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(公(gong)元(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)(yuan)1 653年(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)(nian)),縣(xian)民渠景撤舊(jiu)(jiu)殿(dian)重(zhong)修(xiu)(xiu)(xiu),仍(reng)選址(zhi)(zhi)于(yu)縣(xian)城西(xi)北(bei)(bei)隅(yu)(yu),維持至(zhi)清末,其(qi)后無興替之記錄。
民國(guo)(guo)建(jian)元之后,時局不穩,兵燹水患頻繁(fan),寺院再無較(jiao)大修(xiu)葺,香火漸(jian)次衰弱;中(zhong)華人(ren)民共和國(guo)(guo)建(jian)立后,寺內原有僧尼逐漸(jian)還俗或遷(qian)往外地(di),廟宇(yu)逐年(nian)塌毀,至“文化大革命”時期,又遭(zao)受“破四舊”危害(hai),佛事活動不復存(cun)在,古(gu)老(lao)的永寧寺只(zhi)留下部分遺跡(ji)。
改(gai)革開放(fang)以來,隨(sui)著民族宗(zong)教政(zheng)策不斷(duan)深(shen)化落實,佛教活動日趨廣泛(fan)和自由,佛教信(xin)眾漸次增多(duo),重修(xiu)永寧寺(si)(si)的呼(hu)聲日益增高,2004年經政(zheng)府批準重新修(xiu)復。修(xiu)復的永寧寺(si)(si)位(wei)于豐縣(xian)護城河西北(bei)隅(yu),占(zhan)地面積約(yue)75畝,其中放(fang)生湖約(yue)30畝,現任主持為(wei)河南嵩(song)山(shan)少林(lin)寺(si)(si)第(di)34代弟子釋(shi)延武法師,常住僧人約(yue)7人,寮房約(yue)50間。永寧寺(si)(si)大山(shan)門長約(yue)60米,正門鎏金“永寧寺(si)(si)”大字牌(pai)匾為(wei)釋(shi)永信(xin)法師書(shu)寫,小山(shan)門內塑四(si)大天王和阿(a)彌陀(tuo)佛法像。全寺(si)(si)擁有大雄寶(bao)殿、接引(yin)殿、藏經閣、觀音(yin)亭、七寶(bao)塔等(deng)基(ji)礎設(she)施(shi),以及萬佛圣(sheng)城、柳毅(yi)將(jiang)軍(jun)廟等(deng)風景區(qu)。