他(ta)著述頗豐,有《讀史四集(ji)》、《京學志》、《皇(huang)明奏(zou)疏》、《名臣言行(xing)錄》、《非(fei)非(fei)室文(wen)集(ji)》等行(xing)世。與陳(chen)際(ji)泰、羅萬(wan)藻、章(zhang)世純、艾南(nan)英并(bing)稱為江西五(wu)大家。
楊以任(ren)一生為人(ren)正(zheng)直,喜交摯友,尊長盡孝。其(qi)(qi)父死于除夕(xi),從此,每度歲必痛哭不食。看到鄉里有(you)一人(ren)的外甥(sheng)無(wu)(wu)父,外母無(wu)(wu)子(zi),他說“無(wu)(wu)父者(zhe)予(yu)子(zi)之,無(wu)(wu)子(zi)者(zhe)予(yu)母之。”遂由他出(chu)面撮合二(er)家一同度日(ri),使各得其(qi)(qi)所,兩全(quan)其(qi)(qi)美。他曾與本縣朱敬(jing)之、謝士(shi)芳、謝子(zi)起(qi)、楊希元、楊汝基結“赤水社”,講(jiang)學于城西郊之龍珠寺側,時稱(cheng)“赤水六(liu)俊”。不久,朱敬(jing)之客死他鄉,謝士(shi)芳、謝子(zi)起(qi)、楊汝基則赴(fu)省試時遇盜溺水身亡,楊以任(ren)正(zheng)好趕赴(fu)京(jing)城參加會試,舟(zhou)過吳城(今(jin)新建(jian)縣吳城鎮),聞兇訊(xun)即返棹,奔(ben)哭其(qi)(qi)尸(shi),親主善后,待營殮安葬畢,又(you)無(wu)(wu)子(zi)者(zhe)立后,建(jian)四(si)賢祠(ci)祀之。
楊以(yi)(yi)任毫俠慷慨,愛(ai)好談兵,精(jing)(jing)通治政理財、管理地方之方略。在崇(chong)禎(zhen)(zhen)元年(nian)(1628)考畢的(de)歸(gui)途中,被江(jiang)西(xi)巡撫魏照(zhao)乘(cheng)挽留,就(jiu)讀于南昌西(xi)山(shan)。是(shi)時,朝廷腐敗,邊警四起,以(yi)(yi)任上(shang)書魏照(zhao)乘(cheng),促(cu)其(qi)勤王,并力陳固后先前的(de)重要性。全文(wen)(wen)詞旨激(ji)昂(ang),識見老練,為(wei)(wei)魏照(zhao)乘(cheng)所嘉納。他學富識博(bo),尤精(jing)(jing)性理之學,工古(gu)文(wen)(wen)辭(ci)。既成進士(shi),他再三上(shang)疏辭(ci)去縣令,愿讀十(shi)年(nian)有用書報(bao)國(guo)。于是(shi)學力日進,識見更廣且(qie)深,他曾說:“離人(ren)(ren)而言文(wen)(wen),不足以(yi)(yi)為(wei)(wei)文(wen)(wen),且(qie)不足以(yi)(yi)為(wei)(wei)人(ren)(ren)”。故他論文(wen)(wen)力主人(ren)(ren)品文(wen)(wen)品的(de)統一,其(qi)文(wen)(wen)章(zhang)得(de)古(gu)人(ren)(ren)之神(shen)骨(gu)韻味(wei),傾倒東(dong)南文(wen)(wen)士(shi)。他掌(zhang)教奉天,金陵(ling)士(shi)子(zi)更是(shi)爭相趨鶩,以(yi)(yi)能入楊門(men)弟子(zi)為(wei)(wei)榮耀。崇(chong)禎(zhen)(zhen)六年(nian)(1633)分校福建考政,所得(de)皆知名(ming)士(shi)。次年(nian),升為(wei)(wei)南京國(guo)子(zi)監博(bo)士(shi),學者均(jun)樂就(jiu)之,有的(de)還撰文(wen)(wen)介紹其(qi)人(ren)(ren)其(qi)作。
楊(yang)以(yi)任(ren)平生重氣(qi)節而薄虛譽(yu)(yu):“以(yi)性命為(wei)功名(ming),以(yi)道德為(wei)事業(ye)。”每論及古代忠臣孝(xiao)子全(quan)親報國(guo)的事績,他(ta)總是激動得難以(yi)自禁(jin)。其(qi)才名(ming)卓譽(yu)(yu),為(wei)當時學(xue)界(jie)名(ming)公大家所稱贊。