一剪梅,詞牌名,又名“一枝花”“臘前(qian)(qian)梅”“臘梅香(xiang)”“臘梅春(chun)”“玉簟秋”“醉(zui)中”等。以周邦彥《一剪梅·一剪梅花萬樣嬌》為正體(ti)(ti),雙(shuang)調(diao)六(liu)(liu)(liu)十(shi)(shi)字,前(qian)(qian)后(hou)段各(ge)六(liu)(liu)(liu)句、三平(ping)韻(yun)。另有雙(shuang)調(diao)六(liu)(liu)(liu)十(shi)(shi)字,前(qian)(qian)后(hou)段各(ge)六(liu)(liu)(liu)句、五(wu)(wu)平(ping)韻(yun);雙(shuang)調(diao)五(wu)(wu)十(shi)(shi)九(jiu)字,前(qian)(qian)段五(wu)(wu)句三平(ping)韻(yun),后(hou)段六(liu)(liu)(liu)句三平(ping)韻(yun)等變(bian)體(ti)(ti)。代(dai)表作品(pin)有李清照《一剪梅·紅藕(ou)香(xiang)殘玉簟秋》等。
宋代(dai)時(shi)候,人們稱一(yi)(yi)(yi)枝為一(yi)(yi)(yi)剪(jian)(jian)。一(yi)(yi)(yi)剪(jian)(jian)梅的(de)意思,就是一(yi)(yi)(yi)枝梅花。古代(dai)時(shi)候,相隔(ge)兩(liang)地的(de)人往往通過贈(zeng)送對方一(yi)(yi)(yi)枝梅花來表達(da)相思。如《荊(jing)州記》記載陸凱和范(fan)(fan)曄(ye)的(de)故事(shi):“陸凱自江南,以(yi)梅花一(yi)(yi)(yi)枝寄長安與范(fan)(fan)曄(ye),贈(zeng)以(yi)詩曰:‘折梅逢(feng)驛使(shi),寄與隴頭人。江南無所(suo)有,聊贈(zeng)一(yi)(yi)(yi)枝春(chun)。”’南宋詩人劉克莊(zhuang)有句(ju)云:“輕煙(yan)小雪孤行(xing)路,折剩梅花寄一(yi)(yi)(yi)枝。”詞(ci)牌“一(yi)(yi)(yi)剪(jian)(jian)梅”,即是取(qu)此意而(er)生(sheng)。
元(yuan)高拭(shi)詞(ci)注“南呂宮”。周邦彥詞(ci)起句有(you)“一(yi)剪梅(mei)花(hua)萬樣嬌”句,取以為名。韓淲詞(ci)有(you)“一(yi)朵梅(mei)花(hua)百和香(xiang)”句名“臘梅(mei)香(xiang)”。李清照詞(ci)有(you)“紅藕香(xiang)殘玉簟秋”句,名“玉簟秋”。
北(bei)宋(song)新聲(sheng)(sheng),李清照(zhao)詞(ci)(ci)與周詞(ci)(ci)格(ge)律相(xiang)同。李清照(zhao)體(ti)(ti)為(wei)(wei)重頭曲,平韻(yun)(yun)(yun)(yun),用(yong)韻(yun)(yun)(yun)(yun)較稀,四字句占全詞(ci)(ci)三分之二(er),而且前后(hou)段(duan)兩(liang)結句均為(wei)(wei)仄仄平平式,故音節(jie)和婉明亮。宋(song)人(ren)(ren)又于每句用(yong)韻(yun)(yun)(yun)(yun),形(xing)成別體(ti)(ti)。蔣捷(jie)詞(ci)(ci)與李清照(zhao)體(ti)(ti)同,只是(shi)每句用(yong)韻(yun)(yun)(yun)(yun),因韻(yun)(yun)(yun)(yun)位極(ji)密,故音節(jie)更為(wei)(wei)明快響亮,音韻(yun)(yun)(yun)(yun)諧美,甚為(wei)(wei)南宋(song)以(yi)來(lai)詞(ci)(ci)人(ren)(ren)喜用(yong)。蔣詞(ci)(ci)情調流暢輕(qing)(qing)快,亦是(shi)宋(song)詞(ci)(ci)名(ming)篇(pian)。劉(liu)克莊詞(ci)(ci)則具(ju)另一風(feng)格(ge),其《余赴廣東(dong)實之夜餞于風(feng)亭(ting)》:“束缊宵行十里(li)強。挑得詩囊,拋了衣囊。天(tian)寒(han)路滑馬蹄僵(jiang)。元是(shi)王(wang)郎(lang),來(lai)送劉(liu)郎(lang)。酒酣耳熱(re)說文章(zhang)。驚(jing)倒鄰墻(qiang),推倒胡(hu)床。旁觀拍手笑(xiao)疏狂(kuang)(kuang)。疏又何(he)妨,狂(kuang)(kuang)又何(he)妨?”此詞(ci)(ci)粗率(lv)狂(kuang)(kuang)放,亦能體(ti)(ti)現調體(ti)(ti)聲(sheng)(sheng)情。南宋(song)民間喜用(yong)此體(ti)(ti)以(yi)為(wei)(wei)戲謔,如南宋(song)末年朝(chao)(chao)廷(ting)于湖南經(jing)(jing)量(liang)土地,一位士人(ren)(ren)作詞(ci)(ci)云(yun):“宰(zai)相(xiang)巍巍坐廟堂,說著經(jing)(jing)量(liang),便要經(jing)(jing)量(liang)。那個臣僚(liao)上一章(zhang),頭說經(jing)(jing)量(liang),尾說經(jing)(jing)量(liang)。輕(qing)(qing)狂(kuang)(kuang)太(tai)守在吾邦,聞說經(jing)(jing)量(liang),星夜經(jing)(jing)量(liang)。山東(dong)河北(bei)久拋荒,好去經(jing)(jing)量(liang),胡(hu)不(bu)經(jing)(jing)量(liang)?”南宋(song)末年元蒙軍(jun)圍攻(gong)襄(xiang)(xiang)樊,朝(chao)(chao)廷(ting)權(quan)奸卻在粉飾太(tai)平,一位低級官員作詞(ci)(ci)云(yun):“襄(xiang)(xiang)樊四載弄干戈,不(bu)見(jian)漁歌(ge),不(bu)見(jian)樵(qiao)歌(ge)。試(shi)問(wen)如今事(shi)若(ruo)何(he)?金也消(xiao)磨,谷也消(xiao)磨。柘枝不(bu)用(yong)舞婆娑,丑也能多,惡也能多!朱門(men)日(ri)日(ri)賈朱娥。軍(jun)事(shi)如何(he),民事(shi)如何(he)?”可(ke)見(jian)此體(ti)(ti)之體(ti)(ti)性又具(ju)俚俗的特點。
正體,雙調(diao)六十字,前后段(duan)各六句(ju)、三平韻。以周(zhou)邦彥(yan)《一剪梅·一剪梅花(hua)萬樣(yang)嬌》為代(dai)表。此調(diao)以周(zhou)詞(ci)(ci)(ci)(ci)、吳詞(ci)(ci)(ci)(ci)為正體,若盧詞(ci)(ci)(ci)(ci)、張(zhang)詞(ci)(ci)(ci)(ci)、蔣詞(ci)(ci)(ci)(ci)之(zhi)添韻,曹詞(ci)(ci)(ci)(ci)、李詞(ci)(ci)(ci)(ci)之(zhi)減字,皆變體也。此詞(ci)(ci)(ci)(ci)前后段(duan)第二(er)句(ju)、第四(si)句(ju)、第五句(ju)俱不押韻,宋詞(ci)(ci)(ci)(ci)惟周(zhou)紫芝“無限江山”詞(ci)(ci)(ci)(ci)與之(zhi)同(tong)。周(zhou)詞(ci)(ci)(ci)(ci)前段(duan)第二(er)句(ju)“兩(liang)岸斜陽”,“兩(liang)”字仄聲,譜內據之(zhi),馀悉參(can)所采諸詞(ci)(ci)(ci)(ci)。
變(bian)體一,雙調六十(shi)(shi)字(zi),前后(hou)(hou)段(duan)(duan)各六句、四(si)平韻。以吳文英(ying)《一剪梅·贈友人(ren)》為代(dai)表(biao)。此(ci)詞前后(hou)(hou)段(duan)(duan)第四(si)句押(ya)韻,宋(song)元人(ren)俱如此(ci)填,惟汪元量詞前后(hou)(hou)段(duan)(duan)起句“十(shi)(shi)年(nian)舊事漫咨嗟”,“玉人(ren)勸我酌流霞”與此(ci)平仄全異,恐(kong)非(fei)定格,不(bu)便參校。
變體二,雙調六十字,前后(hou)段(duan)各六句(ju)、五平(ping)韻(yun)。以(yi)盧炳《一剪梅·元宵》為代表。此詞前后(hou)段(duan)第五句(ju)俱押(ya)韻(yun),宋詞無(wu)別首可校。
變體三(san),雙調六(liu)(liu)(liu)十字,前后段各(ge)六(liu)(liu)(liu)句,四平韻(yun)、兩疊韻(yun)。以張炎《一剪梅·剩蕊(rui)驚寒減艷痕(hen)》為(wei)代表。此詞前后段第二、三(san)句,第五(wu)、六(liu)(liu)(liu)句俱疊韻(yun),有程垓、劉克莊(zhuang)、劉擬、方(fang)岳、歐良、虞集諸詞可校,但劉克莊(zhuang)詞換頭(tou)句“階(jie)銜免(mian)得(de)管兵農”與(yu)此平仄(ze)全異。又(you)宋無名氏(shi)詞前后段第二、三(san)句,第五(wu)、六(liu)(liu)(liu)句俱用“量”字韻(yun)者,系獨(du)木橋體,因詞俚(li)不錄。
變體四,雙調六(liu)十字,前(qian)后(hou)段各六(liu)句(ju)(ju)、六(liu)平(ping)韻。以(yi)蔣捷《一剪梅·舟(zhou)過(guo)吳江(jiang)》為(wei)代表。此詞每句(ju)(ju)用韻,與第二、三句(ju)(ju),第四、五句(ju)(ju)用疊韻者不同。
變體(ti)五,雙調五十(shi)八字,前后段(duan)各五句、三平韻。以曹勛(xun)《一剪梅·不占前村占瑤階》為代(dai)表(biao)。此(ci)詞(ci)前后段(duan)第二、三句作七字一句,與(yu)諸家(jia)異,見《松隱集》。
變體六,雙調五十九(jiu)字,前段(duan)五句(ju)(ju)三平韻,后段(duan)六句(ju)(ju)三平韻。以(yi)趙長卿《一(yi)剪梅·秋雨感悲(bei)》為代表。此詞(ci)前段(duan)結句(ju)(ju)七(qi)字。按李清照詞(ci)“雁字來時月滿樓(lou)”,又《樂府雅詞(ci)》“明日從教一(yi)線(xian)添”,皆作七(qi)字句(ju)(ju),與此同(tong),蓋(gai)《一(yi)剪梅》之變體也,舊譜謂李詞(ci)脫去一(yi)字者非。
格律對照例(li)詞:《一(yi)剪梅·一(yi)剪梅花萬(wan)樣嬌》
中(zhong)仄平(ping)平(ping)中(zhong)仄平(ping)。中(zhong)中(zhong)中(zhong)中(zhong)句中(zhong)仄平(ping)平(ping)。中(zhong)平(ping)中(zhong)仄仄平(ping)平(ping),中(zhong)仄平(ping)平(ping),中(zhong)仄平(ping)平(ping)。
一剪梅花(hua)萬樣嬌(jiao)。斜插梅枝,略點眉梢。輕盈微笑舞(wu)低(di)回,何事(shi)尊前(qian),拍(pai)誤(wu)相招。
中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)。中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)句(ju)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),中(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。
夜漸寒深(shen)酒漸消(xiao)。袖里時聞,玉(yu)釧輕(qing)敲(qiao)。城頭誰恁促殘更,銀漏何如,且慢(man)明朝。
變體一
格律(lv)對照(zhao)例詞(ci):《一剪梅·贈友人》
仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
遠目(mu)傷心樓上山(shan)。愁里長眉,別后(hou)蛾鬟。暮云低壓小闌干。教問孤鴻(hong),因甚先還。
仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。
瘦倚溪橋梅夜(ye)寒(han),雪(xue)欲消(xiao)時,淚不禁彈。剪成釵勝待歸看。春(chun)在西窗,燈(deng)火(huo)更闌(lan)。
格(ge)律對照(zhao)例詞:《一剪梅·元宵》
平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze),仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
燈火樓臺萬斛蓮。千門(men)喜笑(xiao),素月(yue)嬋娟(juan)。幾多(duo)急管與繁弦。巷(xiang)陌喧闐。畢獻芳(fang)筵。
仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze),仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。
樂(le)與民偕五馬賢。綺(qi)羅叢里,一(yi)簇(cu)神仙。傳柑雅宴約(yue)明年(nian)。盡夕(xi)留連。滿泛金船(chuan)。
格律對(dui)照例(li)詞:《一剪梅·剩(sheng)蕊驚寒減艷痕》
仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)。平(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。平(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。
剩蕊驚寒減艷痕(hen)。蜂也消(xiao)魂(hun)。蝶也消(xiao)魂(hun)。醉歸無月傍黃昏。知(zhi)是花村不是花村
平(ping)中(zhong)(zhong)中(zhong)(zhong)中(zhong)(zhong)仄(ze)中(zhong)(zhong)平(ping)。仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping)。仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping)。仄(ze)平(ping)仄(ze)仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping)。平(ping)仄(ze)平(ping)平(ping)。平(ping)仄(ze)平(ping)平(ping)。
留得閑(xian)枝葉(xie)半存。好似(si)桃根。可(ke)似(si)桃根。小樓昨(zuo)夜雨聲渾。春(chun)到(dao)(dao)三(san)分(fen)。秋(qiu)到(dao)(dao)三(san)分(fen)。
格(ge)律對照例詞:《一剪梅·舟過吳江(jiang)》
仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping),平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。平(ping)(ping)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。
一片(pian)春愁待酒澆,江上舟搖,樓上簾招。秋娘渡與(yu)泰娘橋,風(feng)又飄飄,雨又蕭(xiao)蕭(xiao)。
平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)?平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
何(he)日歸家(jia)洗客袍(pao)?銀字(zi)笙調,心字(zi)香(xiang)燒。流光容易(yi)把人(ren)拋,紅了(le)櫻桃,綠了(le)芭(ba)蕉。
格律對(dui)照例詞:《一剪(jian)梅·不占(zhan)(zhan)前村占(zhan)(zhan)瑤階》
仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)。仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。
不占(zhan)前村占(zhan)寶階。芳影(ying)橫(heng)斜積漸開。水邊竹外冷(leng)搖春(chun),一帶沖寒,香滿襟懷。
仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
管(guan)領(ling)東(dong)風要有才。頻攜歌(ge)酒(jiu)上春臺。直須日日玉花前,金(jin)殿仙人,同賞同來。
格(ge)律(lv)對照(zhao)例詞(ci):《一(yi)剪梅(mei)·秋雨感悲(bei)》
仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze),仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。
霽靄迷(mi)空曉未收(shou)。羈館殘燈,永夜(ye)悲秋。梧桐葉上(shang)三更雨(yu),別是人間一段愁。
仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze),平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。
睡又不成夢又休(xiu)。多(duo)愁(chou)多(duo)病,當(dang)甚風(feng)流。真情一點苦縈人,才下眉尖,恰上心頭(tou)。
(說明:詞(ci)牌格(ge)律與(yu)對照例(li)詞(ci)交錯(cuo)排(pai)列。格(ge)律使(shi)用宋體字排(pai)印,例(li)詞(ci)使(shi)用斜體字排(pai)印。詞(ci)牌符號含義如(ru)下:平,表(biao)示填平聲字;仄(ze),表(biao)示填仄(ze)聲字;中,表(biao)示可平可仄(ze)。句末加(jia)粗(cu)為韻(yun)腳(jiao)。)
宋·周紫芝《一剪梅·送楊師醇赴(fu)官》
宋(song)·李(li)清照《一剪梅(mei)·紅(hong)藕香殘(can)玉簟秋》
宋·蔡(cai)伸《一剪梅·堆枕烏云墮翠翹》
宋(song)·韓元吉《一剪梅·葉夢錫席上》
宋·辛(xin)棄(qi)疾《一剪梅·中秋無月》
宋(song)·劉克莊《一剪梅·余(yu)赴廣東(dong)實之夜餞(jian)于風亭》
明·唐寅《一(yi)剪梅·雨打梨花(hua)深閉門》
明·夏完淳《一剪(jian)梅·詠柳》