樹(shu)葉(xie)餅又名“樹(shu)葉(xie)搭”,是(shi)廣東(dong)湛江一帶的(de)(de)傳統小吃,原為(wei)春(chun)節期間家(jia)家(jia)戶(hu)(hu)戶(hu)(hu)都做(zuo)的(de)(de)食品。
樹葉餅(bing)的(de)餅(bing)皮分糯米粉和(he)番薯粉兩種,口(kou)味甜(tian)、咸都有(you),最常見(jian)的(de)樹葉餅(bing)餡料(liao)多包含椰絲和(he)花生泥。
地道的樹(shu)葉餅,要用新產的糯米粉和成(cheng)甜皮,里面(mian)包上滿滿的餡料。
咸(xian)的餡(xian)兒一般(ban)有蘿卜(bu)干、眉豆(dou)(dou)(dou)、蝦皮、豬肉丁、花生等(deng);而甜(tian)的餡(xian)兒變化更多,可加入花生米、椰子絲、芝麻仁(ren),甚至(zhi)紅豆(dou)(dou)(dou)、綠豆(dou)(dou)(dou)、冬瓜糖等(deng)。
一般用糯米(mi)做皮,花生(sheng)(sheng)米(mi)、椰子絲、芝麻(ma)仁、陳皮、蘿卜干、綠豆、冬瓜糖等做餡,有咸(xian)的也有甜(tian)的。制(zhi)法選(xuan)大小適中的木菠蘿葉(xie)三(san)片,擺成(cheng)梅花狀,把捏(nie)好的生(sheng)(sheng)年糕放在其上,入籠蒸熟(shu)便可。
其(qi)最初起源(yuan)已無從考究,但(dan)相傳在明軍未(wei)駐有兵弁于(yu)徐聞六(liu)角井村之前,出了一位叫李斛的(de)人(ren)士,其(qi)小天賦異(yi)稟,八歲可(ke)施教于(yu)同(tong)齡人(ren),師(shi)異(yi)驚道:此人(ren)大有可(ke)為。
此(ci)后學成赴京(jing)應(ying)試,因路(lu)(lu)途遙遙,自(zi)制樹葉(xie)餅供路(lu)(lu)上充饑(ji)。
經過長途跋涉到(dao)了京都,由于(yu)才華出眾(zhong),殿試對答如流。圣上御筆(bi)欽(qin)點他狀(zhuang)元及第。祝酒宴(yan),期間長公主唯對一物所惑,正為樹葉(xie)餅也。
席間李(li)斛(hu)之所(suo)(suo)談,長公(gong)主亦喜,漸而生之好感。無日,面圣而紕(pi)漏,問:居所(suo)(suo)位于何(he)處?答(da)曰(yue):位于湖后(hou)。再問:湖中可有水(shui)?答(da)曰(yue):時有時無。奸臣聽聞驚曰(yue):此人(ren)(ren)乃鯉魚(yu)精(jing)也,天(tian)干致湖無水(shui),故而幻化為人(ren)(ren),此人(ren)(ren)所(suo)(suo)帶(dai)樹葉(xie)餅(bing)正(zheng)有補(bu)水(shui)充(chong)饑之效也,請圣上裁決。
李斛(hu)無(wu)辯口之言,攜長(chang)公主返(fan)回故(gu)里,圣上(shang)派人找尋(xun)卻(que)無(wu)蹤跡,尋(xun)至湖邊一溪(xi)流,波羅(luo)蜜樹下見(jian)兩石,鯉魚狀,魚頭相向,如人般大小,細(xi)看可(ke)辨識魚須(xu)、眼睛、魚尾等。
老人言,此兩石為鎮湖只用,不知其年(nian)份之久遠(yuan)。